اشتراک گذاری:
?یکی از آفات سوپر انقلابی‌ها و یا همان جریان تندرو این است که توانایی جمع بین مبارزه از سویی و از سوی دیگر نهادسازی و دیوان سالاری را ندارند. به همین جهت به مبارزه طوری می اندیشند که امکان نداشته باشد کشور را به سمت دیوان سالاری و عقلانیت سوق داد.
?قرآن هم در این باره فرموده «اعدلوا هو اقرب للتقوی» کسی که تند می‌رود بالاخره از نفس می افتد و ممکن است بنشیند و یا ممکن است از ادامه راه پشیمان شود.
?ما در تاریخ انقلاب هم از این موارد زیاد داشتیم، افرادی بودند که هیچکس جز خودشان را قبول نداشتند و در نهایت سقوط کردند و از طرف دیگر افرادی که متهم می‌شدند به غیر انقلابی، بعدا تاریخ نشان داد که موجّه ترند، همانند مرحوم آیت الله مهدوی کنی که به او اتهام اسلام آمریکایی می‌زدند و بالاخره تاریخ نشان داد که ایشان استاد اخلاق و تربیت و مصداق «رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود» می باشد».
?« از دیگر آسیب های این جریان است که همیشه یک ذره بین برای عیب یابی در دستشان قرار دارد و هیچگاه مسائل کلان را نمی بینند. از سوی دیگر در مبارزه با دشمن بر روش‌های کلامی تمرکز داشته و با ادبیات خاص سخن می‌گویند، مثلا هیچ موقع به این فکر نمی‌کنند مبارزه با آمریکا یعنی خدمت به این مردم که مقام معظم رهبری بار ها فرمودند و در واقع آن حرارت تند کلام را به عنوان نماد از خودشان بروز می‌دهند و در این میان یک شانی هم قائلند که با خیلی ها صحبت نمی‌کنند.»
✍️ عبدالله گنجی
دیدگاهتان را بنویسید