دامپزشکی نسبت به خطرسرایت طاعون به دامپروری مازندران هشدار داد

دکتر محمد حسن گلپایگانی روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با تاکید بر این نکته که  منشا بیماری طاعون نشخوار کنندگان ویروسی است که فقط نشخوارکنندگان کوچک از جمله گوسفند ، بز و حیوانات خانگی را درگیر می کند و اصلا قابلیت سرایت به انسان را ندارد ، افزود: این بیماری سه  روز گذشته دربین چند گونه از حیوانات وحشی کل و بز در  منطقه طالقان استان البرز مشاهده شد که  مورد تایید قرار گرفته است . 

وی افزود: از آن جایی که واکسیناسیون علیه یک میلیون و و ۲۰۰هزار راس از دام های کوچک استان انجام شده است و از طرفی کوچ دامداران ازمناطق ییلاقی به قشلاق در مناطق کوهشتاین تقریبا به اتمام رسیده ،اصلا نگرانی وجود ندارد.

وی در عین حال از همه دامداران مازندران خواست تا اگر حتی یک راس از دام خود رابه هر دلیلی واکسن نزده اند ، با مراجعه به دامپزشکی شهرستان نسبت به تزرق واکسن رایگان دام خود اقدام کنند.

مدیر کل دامپزشکی مازندران با تاکید مجدد مبنی بر این که مردم به هیچ عنوان نگران سرایت این بیماری به انسان نباشند ، چراکه اصلا  طاعون نشخوار کنندگان  بیماری مشترک انسان و حیوان نیست، توضیح داد: این بیماری در بین حیوانات حیات وحش از گذشته های دور بوده است و با توجه به این که کنترل و ریشه کنی این بیماری در حیات وحش بسیار سخت و تقریبا غیر ممکن است، باید مراقبت های لازم را از دام های اهلی و خانگی خود را داشته باشیم.

گلپایگانی یکی از مهمترین راه های مراقبت و پیشگیری از این بیماری در بین دامپروری را توجه به واکسیناسیون دانست و تصریح کرد که دامپزشکی مازندران این آمادگی را دارد تا  به صورت رایگان انجام بدهد.

مدیر کل دامپزشکی مازندران از مردم به ویژه کسانی که در مناطق ییلاقی اقدام به خرید گوشت می کنند خواست تا از خرید گوشت بدون داشتن مهر دامپزشکی خودداری کنند. چراکه گزارش ها و بررسی ها نشان می دهد برخی از سوء استفاده کنندگان دام هایی را با عنوان دام اورگانیک در مناطق ییلاقی عرضه می کنند که توصیه می شود از خرید این نوع گوشت پرهیز شود. 

طبق آمار رسمی سه هزار و ۸۰۰ خانوار عشایر بومی و یک هزار و ۶۰۰ خانوار عشایر غیر بومی با حدود ۲ میلیون ۴۰۰ هزار واحد دامی سبک و سنگین در استان مازندران زندگی می‌کنند. 

بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در سال ۹۴ حدود ۲۰۷ تلفات راس وحوش و در سال ۹۷ حدود ۲۸ راس کل و بز وحشی را در منطقه شکار ممنوع طالقان تلفات برجای گذاشت.

بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) که با عنوان “طاعون بزی” نیز شناخته می شود، یک بیماری کشنده حاد با واگیر بسیار بالا می باشد که نشخوار کنندگان کوچک و شترها را درگیر می کند. علائم این بیماری تب، ترشحات چشم و بینی، تورم دهان، اسهال، ذات الریه همراه با سختی تنفس بوده که گاهی منجر به مرگ نیز می گردد. عامل بیماری موربیلی ویروس از خانواده پارامیکسوویریده می باشد. بیماری PPR جزء فهرست بیماری های مهم در سازمان جهانی دام (OIE) می باشد و کشورها موظف هستند که در صورت وقوع، بیماری را به این سازمان گزارش نمایند.

ترشحات مختلف بدن دام مانند ترشحات چشم، بینی، دهان و مدفوع آبکی حاوی مقدار زیادی موربیلی ویروس هستند. انتقال ویروس به شکل ریزقطره های عفونی در هنگام عطسه، سرفه و استنشناق هوای آلوده توسط دام های سالم و همچنین تماس بین دام بیمار و سالم مهمترین راه انتقال این بیماری است. وجود ترشحات و تراوشات عفونی در محل زندگی دام مانند آبشخورها، آخورها و بستر نیز میتواند یکی از راههای انتقال بیماری باشد اما موربیلی ویروس ها به مدت طولانی نمی تواند در بیرون از بدن میزبان زنده بمانند. همه گیری  PPR بر اساس کنترل جابه جایی حیوانات، دفع صحیح لاشه و استفاده از واکسن قابل کنترل می باشد. موثرترین روش برای کنترل بیماری واکسیناسیون می باشد که باید در مناطق اندمیک قبل از شروع فصول بارانی به صورت سالیانه تکرار شود.