اشتراک گذاری:
?نکته تجویدی:
احکام «مد» در تجوید حفص – قسمت نخست
?تعريف مدّ:
مدّ در لغت به معناى «كشيدن» است و در اصطلاح، كشيدن حروف مدّ و لين را گويند.
?حروف مدّ:
همان صداهاى كشيده است، كه به آنها «الف مدّى»، «ياء مدّى» و «واو مدّى» گفته‌اند.
?حروف لین:
دو حرف «واو» و «ياء» ساكن ماقبل مفتوح را گویند.
?مدّ اصلى:
مقدار كشش طبيعى صداهاى مدّى را گويند. به آن مدّ ذاتى و طبيعى هم مى‌گويند.
?مدّ فرعى:
وقتى كشش صدا در صداهاى مدّى بيش از ميزان طبيعى باشد، به آن مدّ فرعى مى‌گويند. اين نوع از مدّ هنگامى به وجود مى‌آيد كه بعد از صداهاى مدّى، سبب هم وجود داشته باشد.
دیدگاهتان را بنویسید