اول مظلوم عالم

 از مصائب اباعبدالله الحسین بالاتر مصائب امیرالمؤمنین علی(ع) است. مصائبی که بسیاری‌اش قابل ذکر نیست. برخی‌اش قابل ذکر است عوام‌فهم نیست. منِ عوام برایش نمی‌توانم گریه کنم.

  بیست و پنج سال تمام استعدادهای عالم در وجود مقدس امیرالمؤمنین، آن‌وقت مشغول کشاورزی بودند. هر روزی که ایشان بیل می‌زدند به زمین آدم چقدر باید آنجا ضجه بزند؟ چقدر باید به روزگار نفرین بکند که علی را این‌چنین غریب گذاشتی؟! کائنات در خدمت اوست! خودش غصه می‌خورد می‌فرمود «سَلُونِی قَبْلَ أَن ْتَفْقِدُونِی»؛ از من بپرسید قبل از اینکه من بروم.

  روضه‌های امیرالمؤمنین برخی‌هایش قابل بیان نیست، برخی‌اش که قابل بیان است برای منِ عوام اشک جاری نمی‌کند. مثل این روضه، می‌آمد می‌گفت یا علی چرا سؤال از تو می‌کنیم بدون فکر جواب می‌دهی؟ یک کمی تأمّل کن، ما حرص‌مان در می‌آید. آقا امیرالمؤمنین می‌فرمود از شما اسمت را سؤال بکنند فکر می‌کنی؟ می‌گفت نه. می‌فرمود من چه کنم این چیزهایی که شما می‌پرسید و بسیاری از معلومات دیگر این‌جوری برای من آشکار است؟ غربت امیرالمؤمنین را اینجا ببینید.

  بنده که معرفت اندکی دارم، بیایم داستان زندگی امیرالمؤمنین را مطالعه کنم. می‌توانم غریبی یک انسان بزرگ را تحمّل کنم؟ چقدر می‌توانیم تحمل کنیم؟ پرسیدند از امام صادق(ع) که زیارت امیرالمؤمنین ثوابش بالاتر است یا زیارت اباعبدالله الحسین؟ چون سفارش معمولاً برای زیارت اباعبدالله الحسین(ع) است. معمولاً برای کربلاست. پرسیدند زیارت امیرالمؤمنین چقدر ثوابش هست؟ آیا ثوابش بالاتر است یا کمتر؟ امام صادق(ع) فرمود ثوابش بالاتر است، به اندازۀ فضیلت و برتری علی بن ابی‌طالب که بر نسبت به اباعبدالله الحسین(ع) دارند.

  حالا ممکن است بعضی‌ها بپرسند که اگر این‌جوری است پس چرا اینقدر بیشترین تأکید برای اباعبدالله الحسین(ع) هست؟ برای اینکه ما، ما بیشتر تأثیر می‌پذیریم از اباعبدالله الحسین؛ و الّا تأثیر پذیرفتن از امیرالمؤمنین اجرش بالاتر است. زیارت او پاداش‌اش بالاتر است، نورانیت‌اش بیشتر است. منتها ما دستمان نمی‌رسد. ما می‌توانیم با ذکر مصائب راحت‌تر خودمان را منقلب کنیم به آن نوری که باید به قلب‌مان بتابد توجه پیدا بکنیم.

  حق دارند در آن رؤیایی که دیدند صدا بزنند یا رسول الله من از امّت خسته شدم و رسول خدا بفرمایند علی جانم نفرین‌شان کن؟ و امیرالمؤمنین دست بردند برای نفرین این‌جوری نفرین کردند، خدایا علی را از این مردم بگیر. حق دارند این مظلومیت را در وجود خودشان جاری بکنند؟

  زلزله آمد در زمین و آسمان، عرش تکان خورد، منادی ندا داد همه شنیدند «قد قُتِلَ المَولا»؛ ما را تکان ندهد این مصیبت بسیار بزرگ؟!